Gezien: Biennale van Venetie, de Giardini
Nog tot: 27 november 2011
Het is eigenlijk onmogelijk iets algemeens te zeggen over een evenment met een diversiteit als de Biennale van Venetie – en dan al helemaal over de verschillende landenexpo’s. Toch vielen er wel hier en daar trends te bespeuren. Zo waren er veel podia, veel opera en met name deze editie heel veel ‘extreme makeovers’ van de vertrouwde paviljoens die daardoor veel meer werden dan sec tentoonstellingsruimte.
Het ultieme in dat opzicht was het Verenigd Koninkrijk waar Mike Nelson in het gebouw een installatie opgebouwd had die je door een soort van doolhof voerde waarin je je in een andere tijd en plaats getransporteerd voelde. Prachtig!
Ook het Duitse paviljoen was omgetoverd in een bijna sacrale ruimte waardoor het gebouw onherkenbaar veranderd was door de installatie A Church of Fear vs. the Alien Within van de vorig jaar overleden kunstenaar Schlingensief. Ook werden vijf van Schlingensief’s in alle opzichten bizarre op het B-film genre gestoelde films getoond. Een aanrader (sterke maag / cynische inslag vereist, dat wel). En in feite gold dit gevoel van extreme makeover van een ruimte of gebouw ook – overigens bij elk land op eigen wijze – voor het Nederlandse, Zwitserse, Franse en het Japanse paviljoen.
Van het centrale paviljoen zijn met name een aantal mooie video’s bijgebleven, waarbij het werk van Omer Fast’s 5000 feet is the best, een commentaar op de liquidaties door de VS en Israel van vermeende terroristen vanuit de lucht, veel indruk maakte.
Samenvattend en heel kort door de bocht: veel mooi werk, een paar missers, wat inhaalkunst maar wel weer een mooi overzicht van trends en ontwikkelingen op het gebied van beeldende kunst. Je ziet bij de toppers zoals Boltanski natuurlijk de budgetten er goed vanaf, maar je krijgt dan ook veel waar voor je ‘publieke’ geld.
Frankrijk
Griekenland
Groot-Brittannie
Hongarije
Japan
Zuid-Korea
Maurizio Cattelan
Nathaniel Mellors
Nederland
Pipilotti Rist
Polen
Polke
Verenigde Staten
Zwitserland
