Gezien: Blowback; What the frog eye tells the frog brain or the God that failed
Waar: Smart Project Space, Amsterdam
Nog tot: 22 april 2012
De tentoonstelling Blowback […], laat werk van een viertal kunstenaars zien dat ingaat op de vraag ‘Wat is er gebeurd met de eeuw die vertrouwen had in de toekomst?’ 1. De tentoonstelling opent met David Haines’ muziekvideo BIG MAC VS THE HONEY MONSTER (2010). Haines verwerkt de tekst van een artikel uit de Daily Express tot een musicalachtige vertelling over een man die op zijn werk in een slachthuis gepest wordt door zijn collega’s en uiteindelijk door een van hen zwaar mishandeld wordt. Het laat zien hoe groepsmores tot de vernietiging van het individu leidt en hoe de individuen die tesamen de groep vormen zichzelf niet schuldig achten aan de vernedering van de eenling, maar zichzelf slachtoffer van de omstandigheden voelen. Een actueel onderwerp en prachtig gefilmd. Haines maakt mooi gebruik van het musical-genre om een verontrustende sfeer op te roepen. Het enige wat je op de video zou kunnen afdingen is het gebruik van op YouTube gevonden video-footage die feitelijk geen relatie heeft met de verhaallijn en als zodanig de video minder sterk maakt.
Naast deze video zijn er ook tekeningen van Haines te zien.
De installatie CAPITALISM KILLS LOVE van het Franse kunstenaarsduo Claire Fontaine is met name een mooi plaatje. Het bestaat uit de titel van de installatie in neon waarbij een en ander zodanig geprogrammeerd is dat er alternerend CAPITALISM KILLS, LOVE en CAPITALISM KILLS LOVE als tekst verschijnt. De achtergrond van het werk 2 komt echter met name gekunsteld en verzonnen over.
Claire Fontaine is ook met het werk UNTITLED (TENNIS BALL SCULPTURE) vertegenwoordigd.
Het ondertussen bijna 10 jaar oude werk van Aernout Mik MIDDLEMEN portretteert een beursvloer direct na een grote beurscrash, een nog steeds relevant onderwerp. Het toont dat niet de mensen de wereld vormgeven maar dat zij slechts objecten zijn, rekwisieten die een proces aankleden waar zij geen enkele zeggenschap of controle over hebben. Door te spelen met de camera-positie wordt je als toeschouwer het ‘doek’ ingezogen en krijg je het gevoel dat je inderdaad ooggetuige bent van een drama. De getoonde video is kwalitatief zeer hoogwaardig en is mooi opgesteld. Wat helaas afbreuk doet aan de ervaring is het harde en overheersende geluid van de verderop opgestelde video van Grubic. Jammer, dit werk had in een andere opstelling waarschijnlijk nog meer indruk gemaakt.
Het werk van Grubic kon niet bekoren, behalve een aantal technische manco’s 3 werkte het niet om een aantal acteurs op nogal manieristische wijze beelden van een heftige class tussen politie en relschoppers rondom een ‘gay-parade’ te laten naspelen.
Al met al een nogal gemengd beeld dus met mooie video’s maar ook nogal wat minder sterk werk. Verder blijft de relatie tussen titel Blowback 4 , de ondertitel What the frog eye tells the frog brain or the god that failed 5 en het werk zelf wel erg in de lucht hangen. Aan de beantwoording van de geponeerde vraagstelling wordt al helemaal niet begonnen. Het blijft bij (mooie) proza maar is moeilijk of eigenlijk niet te relateren aan het vertoonde werk waardoor de vraag volledig in de lucht blijft hangen.
Let op!! Naast de tentoonstelling Blowback is er op de WC van Smart Project Place ook een WCCV expositie te zien met de WC van BAK in Utrecht o.m. t.b.v. het CV van Pronk van der Meijden
- What happened to the century that trusted in the future? ↩
- Het gebruikte lettertype, K, ontleent zijn naam aan de Europese auteur Franz Kafka en is een eerbetoon aan zijn onvoltooide boek AMERIKA dat een vooraankondiging zou zijn van de politieke onvolkomenheid en breekbaarheid van het Westen en de American Dream. ↩
- De beeldkwaliteit liet nogal te wensen overliet en de audio/video synchronisatie was ronduit slecht ↩
- Een term voor de onbedoeld gewelddadige terugslag die een geheime operatie van veiligheidsdiensten kan hebben op de burgerbevolking. Voor de burgers die slachtoffer zijn van de ‘blowback’ van een geheime operatie manifesteert dit zich veelal als een ‘willekeurige’ uiting van politiek geweld zonder een te onderscheiden directe aanleiding, omdat het bredere publiek – ook al trad de veiligheidsdienst op uit hun naam – immers niet op de hoogte is van de geheime operatie die aanleiding was voor de wraakactie die tegen hen werd ondernomen. ↩
- Het is om te beginnen al niet duidelijk of gerefereerd wordt aan de klassieker van Gide, Wright, Silone, Spender, Koestler en Fischer uit 1949 of het in 2001 verschenen boek van Hoppe ↩
