Gezien: poëziezomer Watou 2008
Waar: Watou (B)
Nog tot: 7 september 2008
Al weer ons derde bezoek aan de poëziezomer in Watou en ook dit jaar werden we verrast door de hoge kwaliteit van de getoonde kunstwerken. Het thema van dit jaar, dat de verte nabijer dan ooit was, sprak ons zowiezo al erg aan. Voor wie het niet kent: de manifestatie wordt jaarlijks gehouden waarbij boerenschuren, een oude school, en de dorpskerk van Watou een platform bieden aan een combinatie van poëzie en hoogwaardige beeldende kunst.
Watou is blijkbaar in staat om dichters en kunstenaars van naam en faam aan te trekken (Douglas Gordon, Panaramenko, Job Koelewijn, Jan Fabre, Hans op de Beeck, etc.)
De presentatie van de poëzie is dit jaar erg geslaagd: de gedichten zijn op spiegels gepresenteerd waardoor ze een worden met hun gereflecteerde omgeving. Voor de onlangs overleden Hugo Claus was vanzelfsprekend extra aandacht: in verschillende ruimtes waren video’s te zien waarop hij zelf zijn gedichten voorlas.
Adembenemend landschap
In Grensland, de eerste lokatie die we bezochten, was het adembenemend mooie werk Silent Landscape van Anne Wenzel te zien: een prachtig verstild landschap van zwarte keramische objecten die in een zwarte bak met water geplaatst waren. Op de muren erachter was een bosachtig landschap aangebracht waardoor de installatie de hele ruimte vulde. Een mooi effect gaf de installatie PWS 1200 IPC KH3116 van Alberto Tadiello: een draad die door een slijpschijf met hoge snelheid rondgeslingerd werd en daardoor een netachtige projectie op je netvlies achterliet. De video van Zidane, een samenwerkingsproject van Douglas Gordon en Philippe Parreno, was enigszins teleurstellend. Verder hier nog een mooie zwart-wit foto van Patrick de Spiegelaere.
TV kijken in de kerk
In de dorpskerk waren, naast een monumentale sculptuur gebaseerd op christelijke symolen van Koen Vanmechelen, vier video’s te zien waarvan Disco van Markus Montean en Adri Rosenblum veel indruk maakte. Ook interessant was de video Dawa van Annelies Strba, alleen jammer dat haar beeldformaat zo afwijkend was van het scherm waarop het gepresenteerd werd. Eigenlijk vonden wij de presentatie met de glimmende Philips breedbeeldbeeldschermen niet echt fraai en afbreuk doen aan de werken. Het werd een beetje tv kijken in de kerk, wat door de opstelling nog verder versterkt werd.
Nieuwe locatie in Watou
In het Rusthuis, een nieuwe locatie in Watou, viel het werk Thans ongebruikelijk van Gerry De Smet op. Hij had bordjes met Belgische op -gem eindigende plaatsnamen, als een fysieke tagcloud opgehangen in de nok van de zolder.
Grote vliegtuigen….
Bij de Douviehouve stond in de eerste ruimte een overtuigend, monumentaal werk van Simone Berti: het was een levensgrote toog met biertap die in drie grote houten cirkels gevat was. Een knipoog naar een mobiele bar? In elk geval een mooi plaatje. Paolo Pivi presenteerde een straaljager die op zijn kop in de grote ruimte lag, een mooi beeld. In de ruimte daarachter was de video de Body Song, van Jonathan Horowitz te zien, een bewerking van de videoclip The Earth Song van Michael Jackson die achterwaarts gedraaid werd waardoor tijd, taal en ruimte vervormd werden.
Kleine vliegtuigen….
Bij de laatste locatie, het Blauwhuys, waren twee sculpturen van Panaramenko te zien: Batopillo, de vliegende man, en K2 – The 7000-meter-high Flying Jungle and Mountain machine. Twee typisch Panamarenko-achtige, pseudo-wetenschappelijke futuristische machines om je snel door tijd en ruimte te kunnen verplaatsen.
Hoogtepunt hier was de video Dwelling van Hiraki Sawa, die in een video op zeer natuurgetrouwe wijze vliegtuigen liet opstijgen, landen en rondvliegen in een woonhuisachtige setting. Visueel heel spannend en technisch geweldig goed uitgevoerd.
Conclusie: Poëziezomer Watou 2008 is zeer geslaagd en alleen al voor de beeldende kunst zeker de moeite waard.
Zie ook Poëziezomer Watou 2007
