Gezien: Poëziezomer
Waar: Watou (B)
Nog te zien tm 9 september
De 27e editie van deze beeldende kunst-poëzie manifestatie. Dwalen over kerkhoven, door boerenschuren, kelders, zolders, keukens en stijlkamers en genieten van beeldende kunst en poëzie. De gedichten werden gepresenteerd op bruine mdf-platen, die als een soort scharnierende boeken aan de wand hingen. Een wat ongelukkige keuze en vanwege het open lettertype waren de teksten vrijwel onleesbaar. Veel mooie dingen gezien.
De hoogtepunten:
Jan Fabre – Een spaarzaam uitgelicht hoofd op een hoop zand in een compleet verduisterde ruimte begeleid door een voorgedragen gedicht van Fernando Pessoa
Na het schrijven lees ik…
Waarom heb ik dit geschreven?
Waar heb ik dit vandaan gehaald?
Van waar is dit tot mij gekomen? Dit is beter dan ikzelf…
Zouden wij op deze wereld niets dan pennen zijn met inkt
Waarmee iemand waarachtig schrijft wat wij hier krassen?…
Job Koelewijn bouwde met Sanctuary een imposant tankstation (1:1) beplakt met boekomslagen. Hij wil hiermee laten zien dat wij ons overvol tanken met literatuur over beeldende kunst… (waarvan acte)
Mungo Thomson was vertegenwoordigd met American Desert (for Chuck Jones), een animatiefilm met landscapes uit de filmpjes van Roadrunner. De geluiden en het stofwolkje van de roadrunner en de moeizame pogingen van de coyote om deze te vangen vullen je hersen moeiteloos in.
In de kelder van de brouwerij was een installatie te zien van Melik Ohanian. Op verschillende tv’s waren videobeelden te zien van verweerde handen die op een bepaalde manier bewogen en ritmisch klappend een soort muziekstuk uitvoerden.
William Kentridge presenteerde de prachtige animatiefilm Tide Table. Vredige strandtaferelen afgewissled met aangrijpende militairistische beelden en een storm, begeleid door prachtige Afrikaanse muziek.
Van Miguel Angel Rios was de video On the Edge. Zwarte en witte tollen dansen over het scherm. Een choreografie over macht. Groot en klein; zwart en wit…
Echt schitterend was de hallucinerende lichtinstallatie met acht langzaam draaiende grote discoballen van John Armleder die een bijna perfecte symbiose bereikte met een gedicht van Lucebert:
…
Ik draai een kleine revolutie af
Ik draai een kleine mooie revolutie af
Ik ben niet langer van land
Ik ben weer water
Ik draai een mooie ritselende revolutie af
en ik val en ik ruis en ik zing
…
