Gezien: Beton Belvedere van Cyprien Gaillard
Waar: Stroom Den Haag
Nog tot: 5 april 2009
Omdat het bezoek aan de half uitgegraven bunker van Gaillard in de duinen van Den Haag ons met veel vragen achterliet zijn we ook zijn tentoonstelling bij Stroom gaan bekijken. Daar is nog tot 5 april Beton Belvedere te zien. Gaillard is blijkbaar gefacineerd door het behoud van de betoncultuur en ziet de vernietiging ervan als een vorm van staatsgeweld. Hij vraagt zich daarbij af hoe we in de toekomst de modernistische periode moeten begrijpen als de meeste architectuur daarvan vernietigd is. Net als bij de bunker in Den Haag klinkt dit allemaal wel mooi, maar wordt ook hier niet duidelijk wat hij daar nu eigenlijk mee bedoelt. Om eens een voorbeeld te noemen: als ik nu Middeleeuwse architectuur zie helpt me dat toch niet echt om de Middeleeuwen beter te begrijpen? Ook is me de relatie met het fenomeen staatsgeweld volledig onhelder. Het komt over als een verzameling statements die op zich wel spannend klinken maar bij nadere beschouwing, zeker in samenhang, geen stand kunnen houden.
Het werk zelf leidt hier eigenlijk ook aan. De film direct bij de ingang van de tentoonstellingsruimte is hier misschien wel het beste voorbeeld van: er staat een technisch zeer imposante opstelling voor de vertoning van een filmpje van zo'n 7 minuten van het leegspuiten van brandblussers in een Franse kasteeltuin. De 35 mm film wordt ietwat vertraagd afgedraaid. In de toeliching staat dat er niet gekozen is voor het medium 35 mm film vanwege de beeldkwaliteit (die is dan inderdaad ook heel erg slecht) maar omdat dit medium het idee van entropie uitdrukt dat essentieel is voor dit werk. Tja, dan rijst direct de vraag of hier nu entropie bedoeld wordt als in de thermodynamica of entropie in de informatietheorie. In beide gevallen kunnen we trouwens de relatie met het werk in elk geval niet rond krijgen. En ook het overige werk blijft steken in maniertjes die in warme woorden verpakt zijn. De polaroid in de kunstige passe-partouts, de modische tilt-shift foto van het flatgebouw, de afgeplakte foto's van architectuur, allemaal leuk at first sight, maar snel verwordend tot moderne ijdelheid. En de fraaie c-print van zijn ingreep in een kasteelpark kwam wel erg gedateerd over en deed met name denken aan illustere voorgangers als Long en een eigen werk bij de burcht in Oostvoorne. Al met al liepen we met een soort 'Follies Revisited'-gevoel de tentoonstelling uit, ook leuk at first sight maar uiteindelijk niet meer dan een passing fad.