Vanmiddag zijn we naar Doctor Atomic geweest, een opera van John Adams in de ensceneringen van Peter Sellars.
Het is 1945 en de ontwikkeling aan de atoombom nadert in Los Alamos zijn hoogtepunt. We staan aan de vooravond van de grote test van the Gadget (zoals de bom in codetaal genoemd werd). Niet alleen muzikaal, maar ook qua verhaal en beeld erg spannend. Centraal stonden de discussies tussen de personages over de morele problemen van de ontwikkeling van de bom. De opera eindigt met de succesvolle test waarna een stilte valt, die onvermijdelijk in je eigen hoofd wordt opgevuld door de actuele dreiging van dergelijke moordwapens: India, Pakistan en Iran zijn immers nu ook bezig zijn met het ontwikkelen nucleaire bommen.
Doctor Atomic is natuurlijk Robert Oppenheimer, die het hele uitvindingsproces leidde. Hij stuurde een team van vijfduizend wetenschappers aan die probeerden het werk aan de bom te voltooien voordat de Duitsers dat deden. Hij was een groot wetenschapper, maar worstelde verschrikkelijk met het dilemma dat hij indirect de dood van velen op zijn geweten had “Ik werd de dood, de vernietiger der werelden”
