Gezien: Jorge Macchi: Music Stands Still
Waar: S.M.A.K., Gent – Belgie
Nog tot 18 september 2011
De tentoonstelling Music Stands Still van Jorge Macchi in het S.M.A.K. bestaat grotendeels uit werk uit de laatste zeven jaren en is geclusterd rond de verschillende aspecten: muziek (veel werk heeft een relatie met muziek of de neerslag ervan in notenschrift), licht en schaduw, vervaging, openheid en begrenzing. Ondanks dat Macchi meestal wordt beschreven als een postconceptuele kunstenaar laat zijn werk zich niet makkelijk in een hokje stoppen. Hij zegt overigens zelf een enorme hekel te hebben aan de drang naar classificatie zoals dat in de kunstenwereld gebruikelijk is en vindt dat toeschouwers het werk niet moeten proberen te interpreteren, maar het al kijkend moeten ervaren. Het geheel heeft daarom ergens iets van een overzicht van een renaissancekunstenaar die geen medium ongebruikt laat: de tentoonstelling omvat alles, van tekening en waterverven tot grootse multimediale installaties. En ondanks dat niet alles even goed werkt – met name de schilderijen overtuigden niet echt – is het geheel ongewoon goed.
Er valt veel te genieten in deze thematisch opgezette expositie die de gehele bovenruimte van het S.M.A.K. inneemt. Kenmerkend is dat soms met een heel klein gebaar (een aantal belichte spijkers in een muur) en soms met veel visueel misbaar (een zaal met een gigantisch vat waaruit een soort mini-meer gevuld wordt beschenen door een grote multimediale ‘maan’) de beschouwer keer op keer ruimte voor verwondering en eigen beleving gegeven wordt.
Highlights in overvloed dus zoals de grotere installaties als Still Song, een werk voor de Biënnale van Venetië in 2005 en The longest distance between two points, een werk dat speciaal voor het S.M.A.K. gemaakt is waarbij honderden paaltjes met linten als pseudo-fysieke begrenzing staan voor de zucht naar begrenzingen en controle.
Maar ook het meer conceptuele werk overtuigt makkelijk zoals Hotel 2007: een soort neerslag van het schijnsel van een lamp op de muur in een halfduistere hotelkamer en de op (land)kaarten gebaseerde werken. Macchi’s videowerk – waarbij muziek veelal een zeer belangrijke plek heeft – is ook het vermelden meer dan waard. Zo lijkt zijn 12 Short Songs dan misschien heel simpel maar het is wel erg doeltreffend en daarbij ook nog technisch van hoge kwaliteit.
Hoogtepunt van de tentoonstelling is het multimediale werk Singer’s Room. Uitgangspunt is een vierregelige tekst van de Uruguese dichter Idea Vilariño:
Here
from afar
I erase you.
You are erased.
Deze tekst wordt op een viertal glasplaten geprojecteerd waarbij steeds, wanneer een letter op een van de platen zichtbaar wordt, je de letter gezongen hoort. Het werkt geweldig en levert een absoluut multimediaal schouw- en hoorspel op.
Kortom een zeer geslaagde expositie van een moderne renaissance-artiest die als een moderne Leonardo slaagt en faalt maar in elk geval altijd boeit!
