Gezien: Watou 2009: « Verzamelde Verhalen #01 »
Waar: Watou, Belgie
Tot en met: 6-9-2009
Waar Watou in het verleden altijd borg stond voor veel goede en inspirende kunst is de huidige editie, Verzamelde Verhalen, een onsamenhangend en bijna plichtmatig gebeuren waarbij de snoevend tekst op de website nergens waargemaakt werd.
De opzet met meerdere curatoren die ook nog van verschillende thema’s uitgaan werkt helaas niet. Hopelijk doet de tweede editie nieuwe stijl volgend jaar, als die sowieso komt, de naam en faam van Watou weer recht aan.
In Grensland waar werk van studenten van de HISK werk toonden met het thema Polyfonie, viel met name het academische karakter ervan erg op. In aanleg soms interessant, maar eigenlijk overal onvoldoende uitgedacht en obligaat.
In het Klooster was werk van Jan Verhaege te zien dat esthetisch goed werkte, maar qua thematiek erg letterlijk was.
In het Rusthuis waren werken uit de collectie Vanmoerkerke te zien. Ze waren samengebracht onder het thema Who’s afraid of red, yellow and blue. Op zich mooi en goed werk van topkunstenaars, maar wat er ontbrak was de verrassing die in het verleden altijd van Poeziezomer Watou uitging. Het feit dat er geen werken specifiek voor de lokatie gemaakt zijn zal hier debet aan geweest zijn. Met het alleen beschilderen van de muren in rood, geel en blauw kom je er niet.
In het Blauwhuys misten we de traditionele Poeziezomer het meest. Het thema was Licht, maar dat konden we niet goed plaatsen. Wel mooie tekeningen van Jan op de Beeck.
In de kelder van de Brouwerij hingen witte ballonnen met dertig verschillende gedichten tegen het plafond. Je kon ze naar beneden trekken om het gedicht te lezen. Een aardig plaatje, maar nogal gekunsteld.
Last, maar zeker niet least: het werk in de St. Bavo-kerk van Elmgreen en Dragset – waarvan ook uitstekend werk in het Rusthuis te zien is – was prachtig. Een installatie van een bagageband van een luchthaven waarop oneindig een niet opgehaalde tas zijn rondjes draaide, wachten op de eigenaar die misschien ooit nog zou komen. Zeker in deze omgeving een verrassend kunstwerk dat aan de kwaliteitseisen van het oude Watou deed denken.
