Le Corbusier noemde het “de mooiste straat ter wereld” en ja, als je goed kunt waarnemen begrijp je waarom hij dat vond. Het gaat hier over de Via Jervis in de vervallen Italiaanse industriestad Ivrea. Het was hier dat Camillo Olivetti zijn later wereldberoemde typemachinefabriek stichtte. Camillo werd in de dertiger jaren  opgevolgd door zijn zoon Adriano Olivetti die van Olivetti een wereldmerk wist te maken. Iconische ontwerpen als de Lettera schrijfmachines, de grafische ontwerpen maar ook de M24 PC’s (overigens onze eerste echte PC) maakte Olivetti een merk waar de combinatie van vorm en functie een hoofdrol speelde. Naast de aandacht voor de vorm en functie van de producten voelde Adriano zich verantwoordelijk voor het welzijn van zijn medewerkers. Aangezien zij een groot deel van hun bestaan in de kantoren en fabrieken doorbrachten stond hij voor letterlijk een verlichte architectuur, waar het buitenlicht vrij naar binnen kon treden. Ook de verdere vorming was een belangrijk punt, hij stichtte bioscoop en schouwburg, goede scholing alsmede sport- en recreatievoorzieningen.

Omdat Olivetti de omslag naar digitaal nooit goed heeft kunnen maken, is Ivrea na de jaren 80-90 economisch in vrije val geraakt. De kantoren en fabrieken zijn gesloten en er rest slechts een vermoeden van het verleden. Hoewel de meeste gebouwen er nog steeds staan, straalt het geheel een liefdeloosheid uit die somber stemt. Ook de plaatsing op de werelderfgoedlijst van Unesco heeft het tij (nog) niet kunnen keren. Het tot openluchtmuseum van de omgeving verklaren alleen is niet voldoende. Een goede eerste stap zou zijn het verkeersluw maken van de straten rondom de oude fabrieken. Daarnaast zou een bestemming analoog aan de VanNelle fabriek zowel gebruikers als afnemers uit de meer creatieve hoek kunnen trekken. Door  dit te koppelen aan bijvoorbeeld jaarlijkse culturele / architectuur happenings kan Ivrea weer de levendigheid krijgen die dit bijzondere architectuur complex verdient en kan Ivrea misschien een nieuwe toekomst krijgen.